رابطه سطح شفافیت اطلاعات مالی و پایداری سود

این مطالعه به بررسی رابطه سطح شفافیت اطلاعات مالی و پایداری سود شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد.نبود شفافیت کافی در صورتهای مالی میتواند سود را دستخوش تغییرات در صلاحدید مدیران نموده و در نتیجه کیفیت سود وپایداری آن، که عامل مهمی در تصمیم گیری ذینفعان میباشد، کاهش داده و مانع تصمیمات صحیح آنها شود، و منجربه تخصیص نادرست منابع شده و بدین ترتیب سرمایه ها را به سمتی نامعلوم هدایت نموده و اقتصاد را دچار بحران نماید. اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش، با استفاده از اطلاعات مندرج در صورتهای مالی، یادداشتهای همراه، گزارش هیات مدیره و سایر گزارشهای افشا شده توسط شرکتها جمع آوری و تجزیه تحلیل شد. دوره زمانی از سال 1385 تا سال 1389 (دوره 5 ساله) می باشد و تعداد 136 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. ابتدا با استفاده از معیارهای شفافیت تعیین شده در مدل "بوشمن، پیوتروسکی و اسمیت"(2003)، میزان شفافیت در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران اندازه گیری و سپس با پیروی از شیپر و اولسون (2008) پایداری سود سنجیده شد. برای سنجش پایداری سود روش رگرسیون حداقل مربعات وزنی استفاده شد. پس از اندازه گیری شفافیت اطلاعات شرکت ها و سنجش پایداری سود ، همبستگی بین آن ها برای تک تک شرکت ها در کل دوره 5 ساله و همینطور به صورت سال به سال مورد آزمون قرار گرفت. به این منظور از بسته های نرم افزاری spss19 و 7eviewsاستفاده شد. نتایج حاصل، بیانگر آن است که در سطح اطمینان 95 درصد، بین میزان شفافیت اطلاعات مالی و پایداری سود را بطه معناداری وجود دارد.